Dulu,
Hampir setiap malam kita on the phone. Hampir setiap pagi awak kejut saya. Hampir setiap kali waktu makan awak text saya. Hampir setiap kali saya balik kerja awak call saya. Sekarang ? Saya rindu waktu tu.
Kalau tak dengar suara awak satu hari, semuanya tak kena. Saya macam tak boleh buat kerja. Risau. Mesti saya fikir, apa yang awak buat sekarang. Awak borak dengan siapa. Tapi, saya faham, awak kerja, kan ?
Kalau boleh, saya nak awak sentiasa tahu yang awak ada dalam hati saya walau dengan siapa pun saya borak. Saya nak tahu, saya pun sentiasa ada dalam hati awak juga ke ?
Saya risau bila awak kata awak marah staff perempuan tu sampai menangis. Saya risau, awak akan buat saya menangis juga ke ? Tapi bila awak janji awak takkan, hati saya lega.
Even time tu awak tengah lepak dengan kawan-kawan awak kat luar, awak tetap call saya, bagitahu apa awak buat sebab awak taknak saya tertunggu-tunggu. Sampai kita bertekak sebab saya paksa awak hung up call sebab nak awak spend time dengan kawan awak. tp awak tak marah saya, awak mengalah jugak.
Kalau time saya kerja, saya call awak, mesti awak suruh saya hung up. Awak taknak saya kena marah dengan manager, tapi saya degil. Saya nak juga borak dengan awak. Awak kata awak risau kalau saya kena marah dengan manager and phone kena rampas. tapi awak dengar juga apa yang saya bebelkan.
Awak selalu call saya, layan saya cakap. Even time tu awak baru balik kerja pukul 1 pagi dan sangat penat. tapi awak cakap, awak tak penat. Awak dengar jugak saya nak cakap apa tapi bila turn awak cakap, tak sampai 5 minit awak bercakap, saya dah menguap. Sampai kadang-kadang saya terus tertidur masa awak tengah cakap. Kejamnya saya, kan ?
Awak tahu-tahu je bila saya tengah bosan atau bila saya tengah ada masalah. Macam awak letak CCTV lepastu upah Spy suruh ikut saya. Psycho nya awak. Awak mesti call saya pada masa tu jugak. Suruh saya cerita kan semuanya. Suara buruk saya menangis melampau ditengah-tengah malam sebab dia pun awak still kata suara saya comel.
Dulu, awaklah bestfriend saya, boyfriend saya, abang saya. Walaupun tak siapa pun tahu siapa awak di hati saya, even kawan saya sendiri, biarlah saya dan awak saja yang tahu sebenarnya.
Dan sekarang, kenapa semuanya berubah dalam sekelip mata ? Saya tahu, saya bukan sesiapa dengan awak. Tapi kenapa benda ni berlaku cepat sangat ? Mungkin 3 bulan kita kenal masih tak cukup untuk saya faham awak dan untuk awak faham saya. Tapi kenapa dengan cara ni ? Saya belum cukup kenal awak. dan saya nak kenal dgn awak lebih lagi. Saya nak awak tahu apa yang ada dalam hati saya sebenarnya. Saya perlu kan lebih masa untuk beritahu awak perkara yang sebenar-benarnya. Tapi saya rasa saya macam tak ada peluang je nak bagitahu awak semua tu. Kalau saya tak bagitahu, awak akan tahu juga tak nanti ? :)